Perspectief: de kat van Carroll ..

Het is maar hoe je het bekijkt: de Chesire Cat in ‘Alice’s Adventures in Wonderland‘ vindt dat ie gek is, want .. 😳

Of zijn het nu juist de hónden die gek zijn? 🤔 Tja ..

Je perspectief -oftewel ‘frame‘, omgeving- is bepalend voor wat je ‘ziet’ en ‘hóe je het ziet’ ..

Lewis Carroll: .. ‘ Alice didn’t think that proved it at all; however, she went on “And how do you know that you’re mad?” “To begin with,” said the Cat, “a dog’s not mad. You grant that?” “I suppose so,” said Alice. “Well, then,” the Cat went on, “you see, a dog growls when it’s angry, and wags its tail when it’s pleased. Now I growl when I’m pleased, and wag my tail when I’m angry. Therefore I’m mad.” ..  ‘

Omstandigheden maken de kat vals
Omstandigheden maken de kat ‘gek’. Of vals ..

En,  ..  👉  de “deug-niet” deugt dus eigenlijk wél. Want hij ‘vindt‘ dat in z’n geheugen. En in die eigen wereld –zijn geheugen-  klopt dat natuurlijk ook! Maar het is daarmee ook alleen zijn waarheid / werkelijkheid ..

  • Vroeger vonden we iemand die op straat ‘in zichzelf’ liep te praten, gek. Nu bijna iedereen ‘oortjes’ heeft, weten we wel beter. Wat is gek?
  • Als je doof bent voor de muziek, dan verklaar je diegenen die er op dansen voor gek. ”Die Tanzenden wurden für verrückt gehalten von denjenigen, die die Musik nicht hören konnten.” (Friedrich Wilhelm Nietzsche)

👉Disney’s interpretatie van “Alice’s Adventures in Wonderland” & “Through the Looking-Glass” (1951)

Matthias’ valkuil: Hamartia ..

..”De oude haan Matthias was gestorven. Hij was slachtoffer geworden van zijn gewoonte om ’s middags, wanneer de zon op de weg stond, voorzichtig van het erf af te stappen en dan vlak bij het hek in een kuil, midden in de weg, waar wat zand in lag, in de zon te gaan zitten doezelen.

Met grote nauwgezetheid werd dit slaapje echter des middags om een uur of vier onderbroken. Op dat uur kwam een auto met melkbussen over de weg en de oude Matthias moest dan verschrikt opspringen en naar het erf rennen.
Wanneer de auto dan een tijdje voorbij was, keerde hij behoedzaam terug.

Maar op de dag van zijn sterven was het anders gelopen. De oude Matthias had toen namelijk gedacht, toen hij de melk auto hoorde naderen: iedere keer spring ik op en snel ik weg en nog nooit is er iets gebeurd. Ik kan dus even wel zo blijven zitten.
Hij werd onmiddellijk het slachtoffer van deze redenering, want terwijl Matthias genoeglijk bleef zitten, reed de auto eerst met een voor- en toen net een achterwiel over hem heen.”..

Uit een bundel van Anton Koolhaas (cursief van mij)

 

Ga verder in het Menu met The Rooster Riddle project > Inleiding & Verantwoording

Of met Contexten (Blog voor aktuele zaken)