..”De oude haan Matthias was gestorven. Hij was slachtoffer geworden van zijn gewoonte om ’s middags, wanneer de zon op de weg stond, voorzichtig van het erf af te stappen en dan vlak bij het hek in een kuil, midden in de weg, waar wat zand in lag, in de zon te gaan zitten doezelen.
Met grote nauwgezetheid werd dit slaapje echter des middags om een uur of vier onderbroken. Op dat uur kwam een auto met melkbussen over de weg en de oude Matthias moest dan verschrikt opspringen en naar het erf rennen.
Wanneer de auto dan een tijdje voorbij was, keerde hij behoedzaam terug.
Maar op de dag van zijn sterven was het anders gelopen. De oude Matthias had toen namelijk gedacht, toen hij de melk auto hoorde naderen: iedere keer spring ik op en snel ik weg en nog nooit is er iets gebeurd. Ik kan dus even wel zo blijven zitten.
Hij werd onmiddellijk het slachtoffer van deze redenering, want terwijl Matthias genoeglijk bleef zitten, reed de auto eerst met een voor- en toen net een achterwiel over hem heen.”..
Uit een bundel van Anton Koolhaas (cursief van mij)
Ga verder in het Menu met The Rooster Riddle project > Inleiding & Verantwoording
Of met Contexten (Blog voor aktuele zaken)
